Üç nokta.
Keyif?
Keyif sanatın temeli bence var oluşumuzun simgesi, bir düşünelim neden öğrenciliğimiz ile profesyonel hayatımız arasındaki türlü sıkıntıları çekiyoruz.
Halbuki yok sayıp takıntılarımızı sıradanlığı seçip mutlu mesut yaşama şansımız yokmuydu?
YOK TABİ DİYORSANIZ AYNI KAFADAYIZ.
Aslında var örnekleri, 6 milyon ankarada, dolu.
Ama keyif dediğimiz şey aslında hayatın ta kendisi.
Keyif denince eskiden mutlu mesut geçen anları algılardım. Zaman geçti keyif diyince üzüntünün, yokluğun, acının, hor görülmenin, anlaşılmamanın de keyif olduğunu öğrenmeye başladım.
Ben duygusu ne güzel bir duygu değilmi?
Sanatı da yaptıran duygu bu aslında. İçimizdeki ben duygusu. Ben'i bencillikle ayıran şey ise BEN'i kusmayı bilmek.
Kimimiz o ben'i resimle kusuyoruz, kimimiz müzikle yada edebiyatla ve temelde dışa vuruyoruz içimizdeki BEN'i. BEN'İ Bencillikten ayran nokta ise dışavurduğumuz şeyi dışta bırakıyor olmamız içselleştirmiyoruz benim demiyoruz.
Sanat BEN'lerimizi Kustuğumuzda bizden çıkıp BİZİ terk etmesi halidir.
şimdi saat 00:57 burdan kalksam 20 km yol tepsem tunalıya gitsem büklüme dönsem geldim ÜSTAD desem ve bu saatte sittir de edilsem, buyurda edilsem, AN keyifle yaşanıp ANI olup kalır. BUDA KEYİFTİR İŞTE ...
KEYİF YOLUN UZUN DOSTUM ARABA KULLANACAKSIN DEYİPTE BU KEYİF BİTMESİN SAĞLIĞINA DİYEBİLMEKTİR.
KEYİF KÜÇÜKKEN BÜYÜĞÜN YANINDA KÜÇÜK OLDUĞUNU HİSSETMEMEKTİR.
HAYAT
...
KEYİFTİR
...
Anasayfa 
Ptsi Mayıs 21, 2007 6:09 pm
