nerelerdesiniz

ben çok sinirli döndüm bu yıl köyümden... benim güzelim ahşap evlerimi yıkmışlar ve kimse ses çıkarmıyor... ben her yıl onların fotoğraflarını çekerdim, konuşurdum onlarla... şu makaleyi yazdım döner dönmez... ve önümüzdeki yıl için arkadaşlarımı şimdiden örgütledim... önümüzdeki yıl tatile gittiğim zaman bu olayı protesto edeceğiz elimizden geldiğince... jopsa jop! gözaltıysa gözaltı! tarihimizi peşkeş çektirmemeliyiz... işte yazım... bunu balkonda o eve bakarak yazmıştım... ve ağlamıştım...

Beyaz bir ahşap evin karşısında yazıyorum bu yazıyı… Evet tam da fotoğraftaki… Yer: Kastamonu / Taşköprü… Sabahtan beridir on tane parti arabası geçti önümden… Ben bu yazıyı yayınladığım zaman muhtemelen seçimler bitmiş olacak… Hepsi de şarkılar / türküler eşliğinde… Hepside köylülere bir şeyler vaad ediyor, bangır bangır hoparlörlerden… Bir tanesi olsun, yalnız bir tanesi şu sessiz evin çığlığını duymadı… Buralarda restore edilmeyi bekleyen o kadar çok ev varki bunun gibi… Keşke bir yetkim olsa da şu evlerin sesi olabilsem… Köylüyü de geçtim… ”Mazot 1 YTL. olunca onların derdi bitiyor…

Dünyayı algılayabildikleri nokta bundan ibaret… Şu an ismini hatırlayamadığım bir şairin ” Köylüleri neden öldürmeliyiz?” isimli şiirini ilk okuduğum zaman sinirlenmiştim… Üstad, İsmet ÖZEL bile bu şiire karşı bir tez getirememişti… Sanırım şu an hak veriyorum… Tam da o şiir de anlatılan köylü profili şu an karşımda duran…

Tüm bunlar yalnızca yetkililerin suçu değil… Bu evlerin restore edilmemesi köylülerin ” o masum saflığından da kaynaklanmıyor!…” Çünkü her birisi konu pancar yâ da sarımsak fiyatı olunca tam teşekküllü bir ekonomist, matematik uzmanına dönüşüveriyor… Konu, yakın akranı olan, oğluna belediye de iş vaad eden belediye başkanı adayından açılır açılmaz siyaset uzmanı kesiliveriyor…

Köylü o kadar da ‘’saf” değil! Köylü, bu evlerin tarih zenginliğimiz olduğunu, kültürümüz olduğunu ve restore edilmesi gerektiğini adı gibi biliyor… Ama bilmemezliğe vuruyor… Köylü, kültürsüz değil… Ürününün birkaç kuruş zamlanması, bir tas daha fazla ayran içebilmek için kültürünün yok olmasına göz yumuyor… İşte tam da bu nokta da rahmetli Kemal SUNAL’ın filmlerinde sıkça işlediği ” Saf köylü & Cingöz siyasetçi ” teması iki bin yedili yıllar da böyle çöküyor… Köylü ve siyasetçi danışıklı dövüş yaparken, olan bu sessiz ve masum evlere, tarihimize oluyor…

Şimdi yeni bir Kemal SUNAL lazım bize…
” Masum evler ve harap edilen kültürümüz, Cingöz siyasetçi ve köylüye karşı”
temasını işleyecek…