Malum, 21.yüzyıldayız...

Artık gizemli, bol müritli; ki bu mürit olayı, artık evet, kesinlikle eminim… Artık okurluk diye bir kavramın yerini müritlik aldı… Ne diyordum? Hah! Evet, artık gizemli, bol müritli, değişik, marjinal, ”kimse beni anlayamaz” imajı çizen şair olmak o kadar kolay ki, anlatamam… Yani bunu görememek içinse kör olmak gerek… 21. yüzyıl da, hele hele ki son zamanlarda ”Ben, edebiyatı çok seviyorum” diyebilenin aklına şaşarım… Edebiyattan henüz soğumamış adam daha bu iğrençliğin farkına varamamış adamdır… Öyle, yampiri yampiri geziyordur ortalıkta yani… Ondaki hevestir, istek değil… ”Ben, edebiyatı çok seviyorum… Ben, edebiyatcı olmak istiyorum… Ben, edebiyatcıyım…” cümlelerini kurmuyorum kaç zamandır… Kurmak istemiyorum… İçimden gelmiyor… ”Edebiyat / Edebiyatcı” kelimelerini kullanan insanlar kabuk değiştirdi artık… Eskisi gibi güzel ve albenili şeyler değil bunlar… Bana ”Sen nesin?” dedikleri zaman artık, ”Meraklıyım” diyorum… Meraklıyım, evet! Yazı yazmaya, şiir, deneme, günlük, makale, ne bulursam ne görürsem yazmaya meraklıyım… Röportaj yapmaya meraklıyım… Fotoğraf çekmeye meraklıyım… Asla ”ben edebiyatcıyım ya da dergiciyim” diyerek röportaj yapmadım, meselâ… İstedim, merak ettim, sadece röportaj yapmak isterim yani… Böyle birini gözüme kestiririm, röportaj verene kadar yakasından düşmem… Böyle, hayattan bezdiririm onu… İstediği kadar havalı, kompleksli, tanınan, ünlü biri olsun… Yakasından düşmem… Hayattan bezer… ”Eeeehh!! yeter, veriyorum… Yeter ki düş yakamdan” der mesela… Eğer vermezse kapısında yatarım, evine gizemli mektuplar gönderirim filan… Öyle deliyim, meraklıyım, istekliyim…

Oysa ne kadar güzel diyebilirim;
”Ben şairim… Ben edebiyatcıyım… Ben yazarım…” diye kasıla kasıla yani…
Yaptığım işler bu tanıma uyuyor hem de… Kötüdür ya da değildir…
Basittir ya da değildir… Orası karşımdakini ırgalamaz yani…
”Şairim… Aha! Bunlar da şiirlerim”
”Edebiyatcıyım… Aha! Bunlar denemelerim”
”Dergiciyim ben… Aha! Bunlar röportajlarım”

Sen, istediğin kadar beğenme yani… Yapmış mıyım? Evet! Öyleyse ben kendime bu tanımlamaları ”şak!” diye yapıştırırım sana da halt etmek düşer… Ama dedim ya!… Bu tanımları hâlâ sevenin, gururla üzerinde taşıyanın aklına şaşarım… Artık çok kolay, çok basit… Gidin bakalım ”edebiyatcı” tanımını gururla, kasıla kasıla üzerinde taşıyan 20-30 yaş arası bir adama… Muhabbete kalkışın… Tanımaya çalışın… İşlerinizi gösterin ve değerlendirmesini isteyin… Ya da hayatınızın hatasını yapın ve eleştirin! Bakalım ne olacak?

***
- Selam, abi… Ben senin şiirlerini okuyorum da… Hep bir yere gitmek istemekten bahsediyorsun… Neresi orası?
- Senin gidemeyeceğin ve asla ulaşamayacağın yer!
- Neden ki abi? Ben neden ulaşamam oraya?
- Sen ulaşamazsın işte… Ulaşamazsın, dedim ulen! (Kadir İNANIR tonlaması hayal edin burda)

***
- Sen ulaşamazsın, evet!
- A-a… Siz de kimsiniz?
- Biz onun müritleriyiz… Sen onu eleştiremezsin,
onun nereye gideceğini bilemezsin ve asla oraya gidemezsin…
- Alla alla! Nedenmiş ki?
- Sen basitsin bikerem… Onu anlayamazsın… Onu sadece biz anlarız…
- Ben, sanırım artık bu abinin şiirlerini de sevmiyorum…
- Sevemezsin zaten. Basit, CNBC-E bile izlemiyosundur sen allah bilir.
Daha fazla midemizi bulandırma ve git burdan. Çabuk git!
- E, peki yaa! Ne bağırıyonuz alla alaaa!… Şiirden soğuttunuz lan beni on dakkada!
- Sen şiirden ne anlarsın zaten… Basit!
Daha şeyhimizin şiirlerini bile eleştirme cüretini üzerinde taşıyosun sen…
- Alla allaaaa…. Kusucam ulan! Tamam, pes ediyorum, gittim ben sanırım…
Şeyh dediğin adam henüz yirmili yaşlarında, Mevlana tadında bir güzel söz edememiş, bir kitabı bile yok…
Kasık yazmış, diş yazmış, dil yazmış, bir yere gidememekten bahsedip durmuş!

***
- Selam ben sizin derginizi beğenmiyorum sanırım…
- Koşun laan koşun! Cahil, görgüsüz, edebiyat yoksunu, şiirden anlamayan, eğitimsiz,
kıro, maganda, allahın cezası bi adam geldi…
- Aaaaa… Neden öyle dediniz ki bana şimdi?
- E, bizi beğenmediğini söylemedin mi?
- E, bu benim öyle olmam için bir sebep midir?
- Sen, kesin yabancı dil bile bilmiyosundur… Iyykkk… Oysa bizi beğenenlerin on bölü dördü yabancı dil bilir, üç bölü dördü eğitimlidir, iki bölü biri NTV ve KANAL D izler, dört bölü ikisi Hürriyet okur… Geri kalanını da biz Ayşe’ye veririz… Fındık alır…

***
Yani ”edebiyatcı” sıfatını sorgusuz sualsiz, gururla, kasıla kasıla üzerinde taşıyan 20-30 yaş arası insanlardan uzak durun kardeşlerim… Aman diyeyim… İş bu kadar trajik bir hal aldı yani… Yemin ederim abartmıyorum… Şimdilik size ne olduğunuz sorulursa, ”meraklıyım” deyin mesela… ”Hevesliyim” deyin… ”Sadece canım istiyor ve yapıyorum” deyin… En kötü ihtimalle ”isimlendiremiyorum henüz” deyin… Ben, öyle yapıyorum… Çünkü ”edebiyatcı” sizin bildiğiniz ”edebiyatcı” değil artık… Çok elit, çok cool, çok seksi, çok magazin, çok sabah sabah seda sayan bir şey bu… Asla ve asla sizin gibi sade ve yalın değil… Öyle olmayı beceremeyenler artık bu kalıbı kullanıyor… Az bekleyin… Bu fırtına geçer, bu deniz durulur… O zaman yine kullanırız bu tanımı… Zaman bizim ne de olsa… ”Sevgilisinin dişinin arasında ki sincabı” yazanı mantıklı bulurken insanlar, ”Sevgilisine, sevdiceğim” diyenle alay ediyor… Malum, 21. yüzyıldayız…. Her şey anlamamak, anlaşılamamak, anlamayanı dışlamak, anlıyor gibi görünerek bir muhite yamanmak üzerine kurulu… Yalınlık basitlikle, tecrübe hor görmekle içli dışlı artık… Mide bulandırıyor, üzüyor, kırıyor, kendinden olmayana şans tanımıyor… Seni yok sayıyor, g*tleklik yapıyor… Afedersiniz ama gerçekten öyle yapıyor… Tanım bulmakta zorlanıyorum artık… Malum, 21. yüzyıldayız!…