Eylül

Sahildeyim…
Gözlerim kapalı…
Rüzgâr alabildiğine ürkütücü, yağmur bir o kadar can yakıcı…
İliklerime kadar üşüyorum
Kulağımda rüzgârın şarkısı…
Dinlemekten bıkmıyorum…
Aklımda hep yaşattığı hayal kırıklıklarının acısı…
Beyin hücrelerimi ele geçirmiş duygularım…
Geri dönme çabalarım...
Sonra rüzgârda savrulmam bir o kadar savunmasız kalmam...
Ve Eylül…
Korkmuyorum kaybetmekten seni…
Göze alınmış bir sona hazırlık evresindesin bende...
Kolay mı diye soruyorum bir yandan...
Yağmur hala yağıyor tüm vücuduma
Damarlarımdan geçip, kalbime akıyorsun…
Çözemiyorum...
Rüzgâr itiyor beni bir ileri bir geri…
Belki de bünyesel bozukluk benimkisi...
Dengemi bulamıyorum gecede, seni bulamadığım gibi...
Bir an gözlerimi açıyorum…
Önümde uçsuz bucaksız bir karanlık…
Dalga sesleri de olmasa anlayamayacağım denizi...
Bakıyorum sadece…
Bakıyorum ve düşünüyorum. .
Eylül beni senden aldı…
Umutlarımı bir bir yıktı attı.
Gözlerim şimdi yaşlı,
Dalıp gidiyorum pencere arkalarında buğulanarak,
Eski paslanmış aynalarda kendime yeni yüzler arayarak.