Kaçınılmaz Son

Etrafımda onlarca ses var
Ne diyor bunlar anlamıyorum.
Hayattan soyutlaşmışım ve hiç kimse beni geri getirmiyor.
Buna sebep olan ne?!
Bir hiç mi sadece?
İçimde fırtınalar kopuyor, dinmek bilmeyen hemde...
Sessiz çığlıklarımı duyuyor musun, haykırışlarımı?
Hayattan zevk alamıyorum zaten uzun zamandır.
Nefes de alamıyorum artık.
Dipsiz bir kuyudayım ve gittikçe hızlanarak düşüyorum.
Herkez kuyunun başında ama kimse elini uzatmıyor bana,
Hızıma yetişemiyor kimse.
Etrafımdaki her insan, her olay düşüşümü daha da hızlandırıyor.
Etrafıma bakıyorum her taraf karanlık, her yer simsiyah.
Aydınlık çok uzaklarda artık.
Kurtulmak için çırpınıyorum ama nafile.
Her çırpınışımda daha da dibe batıyorum.
Son çırpınışlarım artık bunlar ama kimse farkında değil bunun...
Pes ediyorum artık,
Kendimi bırakıyorum yavaşça kuyunun dipsizliğine...
Kullaklarımda sadece düşüşümün vızıltısıyla kaçınılmaz sona yaklaşıyorum...