Yazmaya korkuyorum artık seni satırlarıma!
Yazdıkça bitecek, tükenecek, eskiyecekmişsin gibi geliyor.
Yazdıkça ne kadar kırıldığımı bilecekmişsin gibi geliyor.
Ve biliyorum, yazdıkça çoğalıyorsun
Biliyor musun …
Artık umutsuzum ben…
Artık tükendim başlangıcı bekliyorum
Bu son, bir daha kalemime düşmeyeceksin
Satırlarımdan atıyorum seni son bu son son son…..
Yeniden başlamak için seni kovuyorum yüreğimden
Dedim ya son satırlarımı yazıyorum
Ey sevgili sana diyorum!
Yeniden başlamak için seni bitiriyorum...
Artık sana sonsuz boşluklar sunuyorum….
Bilirsin güvenemem kimseye
Ve izin vermem çemberime girmelerine
Sana çemberime girme demiştim,
Bakma öyle masum gözlerime
Bilirsin, sırlarım yoktur
Apaçıktır tüm dünyam
Bilirsin, kolay dayanamam ihanete
Yıkılmamdır an meselesi olan
Bilirsin, çabuk akar gözyaşım
Kirpiğimde hazır bekler çoğu zaman
Bilirsin, haksızlığa tahammülüm hiç yoktur
Kimse böyle bir şey beklemese de; kuşanırım zırhımı
Sebep sormam, neden aramam sana sarmak için küçük kanatlarımı
Bilirsin, dümdüz ve anladığın dilden konusurum
Başka bir anlam çıkarmazsın , asla , sözümden
Bilirsin, yüreğim cabbardır, hele ki sen söz konusu olunca
Dedim ya, sebep sormam, neden aramam…
Ey sevgili..! şimdi sana soruyorum!!!
Bunca şeyi bilmene rağmen; buna rağmen,
Neden artık bir “başkası”sın?
Anasayfa 
Salı Ara. 09, 2008 11:55 pm
