Harun Antakyalı 'nın Yazdıkları

Harun Antakyalı nın arada kaleme aldığı yazıları burada topluyoruz arkadaşlar.

Bana kralı çağırın,

Krallara hizmet etmiş tüm sanatçıların acısını çıkaracağım, çağırın bana kralı, nerede krallıklar? diyeceğim.
Demokrasiyi ben anlatacağım, kim kimi yönetmeye çalışıyor. Bana iktidar hırsı ile yanıp tutuşan herkesi çağırın. Onlara anlatayım erdemi insanlığı, süreci, kültürü. kandırılamamayı... anlarsalar tabi ki )

Çağırın bana kralı önümde elpençe divan dursun affetmeyeyim yüzyıllardır çogunluğa yapılanları. Siz de çağırın kralları, padişahları, imparatorları, şahları. Atalarınıza yapılanların sorun hesabını (teba iseniz teba kalın ve el etek öpün)

Çağırın kralı,

kralları, imparatorum diyen tüm salakları ve uydurdukları hanedanlıkları ben yoksam sen de yoksun ulan deyin. Yıkın tüm hiyerarşileri uydurdukları salak sistemleri. çağırın gelsin krallar ve çocuğunun gelecek kaygısında olan kraliçeler.

Bana kralı çağırın,
karaliçenin ne suçu olabilir ki.. tek suçu krala karı olmak, zeki kadınlar reddedin kraliçeliği, ana olun, yar olun kutsallaşın.

Çağıralım gelsin krallar.. (sahi varlar mı hala günümüzde) Çağırın gelsinler onlara erdemi anlatalım.

Liderliğin erdem olmadığını.

Çağırın dememden gocunmasın kimse, ben de size çağırayım kralları gelsin ayaklarınıza.
Gocunmak krallıktır, empati kuramayanlar kral sanar kendilerini. Yalanları sağlamdır,her yalanları yeni bir yalan doğurur, ikna güçleri sağlam.. Krallar yıkın tüm bilgileri, yakın tüm kütüphaneleri, Müzeleri yok edin sanatı, silin bir toplumun belleğini ve kendinizi tanrı ilan edin, edin bakalım nereye kadar.

Kral sizsiniz, iktidar siz
kendiniz olmak çok zor değil ki

Kendimiz olalım ve çağıralım tüm kralları

Yıkalım toplum üzerinde oynanan tüm oyunları.

Oyunlar masum ve eğiticidir oysa,hepimiz biliriz. Çocuklarımızın oyunlarını değiştiren iktidar budalalarına sözümüzü söyleyelim. Çağıralım gelsin krallar ayağımıza

onlar sadece kurnazlar

sadece kurnaz


"çağıralım gelsin krallar.. ayağımıza"

...

Hazırlamakta olduğum Yeni sergim

"Bana kralı çağırın"
"..........."

SAYGILARIMLA

Harun ANTAKYALI
Temmuz 2010 Ankara

Popüler kültür Sanatı Yenmiş(!)

Günlük gazetelere bakarken bir küpür ile karşılaştım;" Popüler kültür sanatı yendi" diyordu, gülermisin ağlarmısın.

Yenmek, yenilmek, yarıştırılmak istenilen yaşamın iki tezat kavram..

..Bu kavramları bir araya getirenler baktıkları pencerenin önünden geçenleri görürler ve o çerçeve ile sınırlı bakabilenleri de etkilerler elbette. Neyin neyi yendiği herkes işini yapsa kimseyi ilgilendirmez oysa.

Nedeni apaçık ortada olan bu gündem oluşturma çabaları gezegeni sarmış durumda ve bu tür çabalar belden aşağıya vurmayı daima yaparlar. Kendi gündemlerini ayakta tutma adına vazgeçilmezin bu olduğunu sanarlar. Komik duruma düştüklerinin farkına bile varmadan sunni gündemlerinde yaşarlar oraya buraya ahkam keserler dururlar:)

Sanatın yaptırım gücünü geç fark eden topluluklar, oluşmuş değer ve değer yargılarınıda kaybettiklerini kavramaya başladıklarında adı konmuş dayatmaların kendilerine ne kadar fazla zaman kaybettirdiğini de kavrayabililer.

.. Kavramak,
Öncenizi yargılayabildiğiniz, bilgi ve birikimlerininizi gözden geçiirdiğiniz sınırda bir beceridir. Algıları gelişmemiş yaratıklar kavrama ve idrak etme yeteneğini fark edemeden, doğar, yaşar ve ölürler.

Konu burada popüler kültürün sanatı yenmesi değil. birinin birini yenmek için yok etmeye çalıştığı değerlerin tekrar oluşmasındaki uzun sürecin tekrar devreye girdiğinde birşeyleri yeniden keşfetmek adına harcadığı zamandır.

sidik yarışı iyidir..

Belden aşağı vurmaya başladığınızda sidik yarışı yapamazsınız, tek başınıza rakipsiz bir şekilde işeyip durursunuz ve belli bir süre sonra kendiniz ile yarışmaya başlarsınız. Kendi ile yarışmaya başlayan her olgu, filmin başına dönmeye mahkumdur. rakip olmazsa yarış olmaz.

Sanatı kendine rakip seçmek tehlikelidir.
Bu altın yumurtlayan tavuğu kesmeye benzer.

Harun ANTAKYALI
Temmuz 2010 Ankara

Geleceği Tasarlamak

Şimdi, Nereden çıktı bu konu? diyeceksiz.

Bilim kurgu filmleri vardır ya, kostüm ve mekan tasarımcılarının illa da parlak materyaller kullanarak tasarladığı herşeyin birbirine benzediği sıradan filimler yani.
Bu mekanları günümüz tasarımcıları ile konuştuğunuzda yarım ağız gülerler zaten. Saçlar filmin çekim yapıldığı yılların saçlarıdır (ben hemen oradan anlarım hangi yıllara ait olduğunu)
Çünkü, senarist saçları yazmaz, tüm bunlar o dönemin sanat yönetmenlerinin işgüzarlığıdır.

Mekandan, kullanılan araçlara kadar herşey 1000 yıl sonrasını da anlatsa o dönemin kullanılan araçların (iletişimden ulaşıma kadar) parlatılmış halidir, Sokaklar da Paslı hali
Neyse.. birçoğumuz dikkat ediyoruzdur bunlara zaten.

"Bağımsız sanat bu durumlara düşmez"

Gelelim günümüzde yapılanlara:
Kapitalizim, trendler yaratan ve bu trendlerden rant sağlayan bir sistemdir. herkesi ve herşeyi kendi çemberi içine çekmeye çalışır. Sorumluluk almaz. Günü kurtaran bu sistem yarına hiçbirşey bırakmaz, bıraktığı sadece çöptür, atıklardır.

Kapital düşünce Tüketim çılgınlığı enjekte edilmiş bir toplum yaratmaya çalışır. Nasıl düşüneceğini öğretir. Öğretileri arasına Düşünmeyi öğretmeyi asla sokmaz.

Bu yüzden, geleceği tasarlayamaz ama tasarlamaya çalışırken komik ikonlar yaratır durur.

Mitolojiyi bilen insanlar herşeyin bir tekrar olduğunu sadece urba değiştirdiğini bilirler. Mitolojilere baktığımızda bu gün yapılan herşeyin orada olduğunu görürürüz. Ta ki nasıl düşüneceğimizi kendimiz öğrendiğimiz zaman tüm bunların üzerine birşeyler ekleyebilir ve geleceği şaşırtabiliriz.

Geleceği şaşırtanlar öğretilen düşüncenin günü kurtardığını fark edenlerdir.

Günümüz popüler biliminden, sanatına kadar herşey bu çemberin etrafında dönmeye devam etmektedir, çemberin içine geçene geçmiş olsun. Vizyondan söz etmek onlara düşmez.


Bugünün öğretilmiş düşüncesiyle yarını tasarlamaya çalışmak çok zordur Veee unutmayalım ki ütopya yoktur. Birinin kuyuya attığı taşı çıkarmaya bu yüzden kırk kişi tahsis edilir:) zaten sistem de bu noktada kendini ele verir.

Yoğunlaşılan düşüncenin ipuçlarının bırakılmadığında herzaman onlardan tutup ayağa kalkılabilineceğini unutmamak gerekir,

Geleceği tasarlamak budur.

Birirleri gülerler yoksa.


Harun ANTAKYALI
Haziran 2010 Ankara

Sanatsız kalan bir milletin hayat damarlarından biri...



Hayat damarlarından birinin sanat olduğunu fark etmeyen toplumlar sanat'a değer vermezler zaten, onların bu damarları kopsa da farkına varmazlar... uyur dururlar, starları sanatçı sanıp, medyanın ikonları ile oyalanmak öğretmiş/dayatılmıştır onlara. Aralarında eğlenir dururlar.Sığ olduklarından yaşam haklarını riske sokmazlar, sistemin öğrettikleri ve adını koydukları ile düşünür, düşünsel dünyanın farkına dahi varmadan doğum ile ölümleri arasında zaman doldururlar.
Bilginin kaynağına gitmezler, trendler onlara yeterde artar bile. Çekişmeleri insan ilişkilerini aşamaz.Birbirleri ile savaşırlar, birbirlerini çekiştirirler.

İlköğretimde temel olarak anlatılıp geçilen bakma ile görmenin farklılığı.Onları ilgilendirmez. Merak eden insana da "fazla merak iyi değildir" derler hatta, Çünkü onların merak anlayışı Ne sanatı ne de bilimi içerir. İnandırıldıkları ile yaşarlar onlar. Damardan sever, Damardan Muhabbet ederler, Damardan Arkadaştırlar birbirleriyle

Bunları yönetenler savaşlar çıkarırlar yüzyıllardır*


şavaşları film izler gibi izlerler... Görsel iletişim araçlarından hemde.
..
...
......


Yüzyıllardır (tarihden bildiğimiz kadarıyla) yapılan savaşlar insana doğru yontulmuş değerler doğrultusunda analiz edilirken onlar bu anlatılanları doğru sanıp oturur damardan ahkam keserler.

ortada bir yanlış olduğunu (ekolojik zararlardan ele alalım) binlerce çeşit silahın doğada oluşturduğu tahribatı, Sınırların ekolojik açıdan büyük göçü engellemesini ve dünyanın diğer sahiplerinin (vahşi hayat dediğimiz canlılar ortamından söz ediyorum) maduriyetini. Dengelerin tersyüz olmasını, insanoğlunun kendine yabancılaşırken Altı boş yeni yeni değerlere,kendinden sonraki kuşağa kaygan zeminler oluşturduğunu... bilmezler, bilemezler...


şimdi soruyorum:
Bilim ve Sanat a uzak büyütülen bir toplum hangi damarının farkında olabilir ki? Elbette ki yukarıda sözünü ettiğim damarların. Milyonlarca damardan biri kopsa ne olur ki? En fazla bir taraf çalışmaz dememek gerekiyor.

Arter koparsa, Şalter atar.



Harun Antakyalı
Ankara 2009