O.n.e..A..d.a.y

.... kaçıyordu... kaçmak neydiki... kaç ... mak.... belki de kaçan kendisi değildi.... belki de kendisi dışında birşeydi bu...kaçan bir öteki.... kaç an kaçmıştı..... kaç an kaçmamış.... ötekiler kaçan'ken... kendisi kaç andı???
kaç anı gelmiş miydi ki..... kaaaaaaaaaaaç... kaçmalı..... ama neden... nereye kadar.... bilinemez... bir.... kaçılasılık... .... kaç an gitmişti.... bu zamandan.....

...Bir karar verip ona sıkı sıkı sarılmanın verdiği anlık mutluluktan yararlanarak düşüncelerinden sıyrıldı...uygulamaya çoktan başladığı ve onu bu yoldan alıkoyabilecek herşeyle savaşma gücü buldu kendinde...anıları kısa ve silik bir şekilde gözlerinin önündeydi...uzun zamandır düşünmediği annesi bu gün hırkasındaki kan yüzünden aklına gelmişti ve işte onun yanına gidiyordu...garip..hah ha...!!!
...İlhan birden ona bakınca yüksek sesle güldüğünü farketti...ve kendine geldi...'' annem çok kızacak '' dedi üstündekileri göstererek, eski püskü hırkası ve üzerindeki kan lekesi, üstünü bile değiştirememişti,yanında üçbeş kuruş ve yarılanmış sigarasıyla yola düşmüştü...kaçıyordu çünkü...annesinin yüzü gözünün önüne geldikçe ayakları geri geri gidiyor ama bununla başa çıkmayı başararak...sanki çok büyük bir olay yapmışcasına kendini cesaretlendiriyordu...bak yapıyorum hahh...gidiyorum işte...!!!
...Yolun sonuna doğru yaklaşırken...İlhan...'' Faruk...sen eve uğramayacaksın herhalde...ama benim birkaç birşey almam gerekiyor...gel sen de biraz dinlenirsin''...
Hiçbirşey demeden biraz gülümseyerek başını evet anlamında salladı...Durup dolmuşu beklemeye başladılar...beklerken bir his...buruk...yıllarıdır o eve gitmemişti...

Ev...ev...ev gittiğinde ne yapacaktı.Ya mahaleden geçerken! kimler kalmıştı geriye. Bıraktığı şehirden çekip giden varmıydı? Herşey geçiyordu aklından ama en çok aklını ev...ev..ev.... meşgul ediyordu. Faruk verdiği kararın nekadar doğru olduğunu düşündü.Onu bekleyen tüm sorulara, korkulara rağmen mutluydu. An dedi herşey bir an kaçmak'ta olsa kaç an bu kararımdan döndürebilirki beni.

Aslında an'ları birbirine eklemekten daha önemli şeyler de vardı kafasında ama adını bir türlü koyamıyordu bu duygu ve düşüncelerin. Hayallerinin peşine takılarak çıktığı kente, çoğaltıp unuttuğu hayalleri ile geri dönüyordu. İç sesi de susmumuyor ona devamlı sorular soruyordu...
...Bu sorulara yanıt bile aramıyordu Faruk gidecekti (dönüşüydü belkide bu)

... Ağır ağır kapattı gözlerini gideceği yeri düşünerek, defalarca hemde. Aklına takılan yeni bir soru vardı, düşünceleri, hayalleri, git gelleri yoruyormuydu onu? Doğru olan bumuydu? Doğru buysa neden bu kadar yorgundu? Peki eksiği neydi? Aynı anda buldu kafasında ki sorunun cevabını, insan istiyorum diye iç geçirdi. Karşııklı havadan sudan konuşacak, içinde herzaman anlam taşımayacak yeni neslin geyik dediği muhabbetleri yapacak kısacası diyalog kuracak bir insan istiyorum diye düşündü. Son dönemde hayatında giren aktörleri bir kez daha gözden geçirdi rüyasıya ,gerçeğiyle hepsi güzel hoş şeylerdi ama bu yorgunluk? Artık ayaktaydı hiç olmadığı kadar diyalog kuracak hiç tanımadığı boş ve uzun konuşacak birine ihtiyacı vardı aklına gelen onlarca isimden birini seçip açacaktı telefonu. Derken -HAYIR ! yeni biri olmalı. Yeni biri? yeni biri? Ama kim?
----
Az ötede duran delikanlı iyi bir adaydı. Konu ise çoktan hazırdı.

-Bi sigaran varmı dostum?
-E yani. dedi delikanlı önündeki tezahı göstererek.
-Hasiktiiiiiiir.
-Sigaramı satıyorsun sen?
-Hepsi de ithal abi.
-İthal ha?
-he ya?
-nerden?
-Bunlar amerikan, şurdakiler alman. şu da citan. cingene manasına yani Fransız abi.
-Yok onu sormadım sen nerelisin?
-Nebiliyim abi sen nerden diyince!... Kırşehirliyim ben. Senin memleket nere?

N ekadar uzun zaman olmuştu yüzyıllık tanışma şablonlarında konuşmayalı halbuki yurdum insanın ilk ettiği şey değilmiydi memleket nire? sorusu.

-Antalya.
-İyiymiş abi.
-Niye?
-Turistler filan hani ortam hızlı olur ya orda dimi?
-Olmazmı?
-Beğendinmi abi?
-Tursitmi?
-Yok sigara diyom almiceksen hani? Tezgaaan önü kapanıyoda. Şööle yana geç.

İç sesi lanet okudu keşke kırşehirli olsaydım verirdi şimdi bir dal sigara diye. Ama biraz daha orda kalmalıydı gidişine gerekçe bulacak kadar dinç değildi beyni. Tezgahın yanına geçti ellerini cebine soktu. Cesaretini toplayıp sordu.

-Kardeş sözüm olsun sonra veririm şimdi yanımda hiç para yok borca sigara verirmisin?

-Abi valla tezgah abimin yaa olsa dükkan senin?
-Deme yaa?
-Yaaa.
-Abi sen ne iş yapıyon ki bi sigara alacak paran bile yok?

Sanatçıyım denirmi diye düşündü. Söylerim tabi lan ne yani Değilmiyim dedi kendi kendine.

-Sanatçıyım.
-Bende başbakanım - diye dalgasını geçti delikanlı.

normalde bozulup tekme tokat döverdi başkası söylese bu lafı, ama nedense hoşuna gitmişti.

-Valla lan valla sanatçıyım bakma bu ara yolsuz kaldık.

delikanlı gülümsedi -abi sazı sözü sanatı kattınmı işin içine dükkan senin sigaraya sokuyum ne istersen al.

-Ya abin?
-Ne abisi yaa. masal abi beleşci sandım seni sepetlemek için ööle dedim
-Canımsın...

Bir sigara aldı markasına bile bakmadan zaten istediği sigara değildiki gidişine bulacağı gerekçelerin yorgunluğunda çömelip kaldı oracıkta kırşehirli sigarcının muhabbetine esir olmayı planlıyordu... ve cep telefonu çaldı...

Telefonu açıp açmamak arasında kısa bir kararsızlık yaşadı... açmadı zaten çalsın boşver dedi, bir nefes daha çekti sigaradan . Buraya kadar gelmek ve binip gitmek... Zamana yolculuk başlayacaktı konuşamazdı kimseyle . İçinde sıkıntılar olsada yeni bir adımdı hayatındaki dönemeçlerden, sorgulamak için geriye dönmenin hiçbir zararı olamazdı . Dönemler, dönemeçler birini seçip kararlarını o yönde aldığın köşeler daha kaç köşe kaldı diye düşündü. Of ne süreç bu kalbim duracak gibi geçsin artık...

dedi ve geriye dönmek kelimesi asili kaldi beyninin dar agacinda.. kulaklari kendi isyan cigliklariyla yankilanmaya basladi.. geri ters.. bu iki kelimeydi hersey...

geriye donup herseyi tersten yasamak istedi o an yasanmisliklarini silip yasanmayan yasanmislıklari da yasatmak..

yada susmak.. beyninde yeryüzünde yankilanan bütün sessizlige sesli bir sessizlik kazandirmak...

evet artik biliyordu cekti ipini dar agacindaki kelimelerinin..

oysa gitmelere inanırdı. gitmek için çıktığı yoldan geri dönmenin seyahat olduğunu biliyordu.. Ama bu dönmek isteme arzusu yoksa geriye çekilip daha ileriye atlamak için aldığı bir kararmıydı.

Kimbilir? Belkide çocukluğundaki zorlukla aştığı bahçe duvarlarları kendine küçücük gelecekti,tarzan ölmüşmüydü (sokaklarındaki sokak köpeği) . Mehmet amca hala balkonunda tütün sarıyor muydu?Elif teyze bahçesini suluyor muydu? Aslında dönmek istediği kendi çocukluğunun sokaklarıydı...

Rüyalarında gördüğü herşeye yeniden dönüyordu.İçindeki burukluk kalbinin atışlarıyla birleşiyordu. Yüreğimin sesini dinliyorum ya gerisini boşver. Dönüyorum işte, dönüyorum...

evet evet burda bitmeliydi hersey burda tam simdi bitmeliydi..bitsindi.. gecmisini neden düsünmeliydiki? üzerindeki gecmisi cikarip bedenindekide gecmisi temizleyip bilmedigi bir sehre bilmedigi bir kisilikte daha önce hic kullanmadigi kelimelerle gitmeliydi..

yolculuğu yeniden doğacağı başka bir kente olmalıydı, hatta orada yeni bir isim bulmalıydı kendine gittiği her yerleşimde bulduğu gibi.

belkide yolculuk yine kendineydi, kim bilebilirdi ki ? bu yolculuğa bilet alınmyordu ve oturabileceğin yeri gösteren ne bir hostes ne de muavin vardı, bu yolculukta beden araç bile değildi, sadece ve sadece düşünceler vardı.
...

Bunlar yine Faruk'un düşünceleriydi. ve yanında kimse yoktu onu geçmişine götürmeye çalışan sembolik bir roman karakteri ile ilgilenmiyordu... yazarlar zorluyordu sadece onu.

......gitmekkk.

nerden baslamılıydı nerden devam etmelıydı... gıtmek... gitmekkkk