LİMAN'DA ŞİİR PAYLAŞIM

Bu limanda
Her gemi
Kendi yüküne
Demirli.

yürek demir
beden demir(!)
eeeeee
bu kadar gemiye başka ne denir.
can denir sadece,
canlar...........
açık avuçlarındaki yürekleriyle.....

hayallerini döküverirler bir güzel bu yere
gider yine kendi güzel günlere
yükünü boşaltır canlar burada
dönen eli dolu döner bu vefalı limana!

Fırtınada yolunu kaybeden her gemi
Limanın ışığıyla bulur doğru adresi
BENliğinden sıyrılır o vakit, BİZ olur
An'lar değer bulur...

ışığı arayana ışık sorulur(mu)
?
?
?
?
peki konulurmu?cümlenin içine ve sonuna soru işareti?
Anlatılır(mı) doğru, yanlışa
veya yanlış(lar)mı kendini savunmak zorunda bırakılır?
LİMAN bu ANLATILMAZ YAŞANIR
Bazen bir kamyon paspasındaki yazı gibi
Bazen de imaj sa imaj, imge ise imge
.........
İkisinin de kavram sarhoşluğunda

Neyi anlatıp
Neyi yaşamak, dert olan
Dertler zevk veriyorsa neşe niye sözü:
Başka bir kamyon paspasında.
Yaşamaksa
Yaşarım
Yapmaksa
yaparım
Tüketmekse
varım
Beeen An ı yaşarım der gibi her gemi bu limanda.
Ayrılıp gitmek vardır her Ser de
Ser bazen sağlam vücutta
Bazen koltuk altında..... Kime ne?

Anı yaşamak...
Paylaşmak ve bölüşmek...
Her gece uyumadan önce
üretken beyinlerde yankılanan iyi geceler busesi...

Yine, hep, yeniden onun sesi;

Liman kuşlarım...
Simit bekleyeceğine izleyenlere simit atan fedakar martılarım

dört duvar üstüne gelince
hiç kimseyi göz görmeyince
herkesin bir limanı olmalı sığınmalı delice
kaptanı olmalı yön vermesini istercesine
sigranı tüttürmek umarsıca
hayat güzel demek şuursuzca
işte o limana gidiyorum şimdi
vira kaptan vira uçsuz bucaksız yüreğime...

Yük alınır
Yük boşaltılır burada,
Dostluğa açılırken kapılar
Bir de bakarsın enginlerdesin ,artık karanlık takılamaz ayağına
limanı olmalı herkesin dokunmadığı dostlarla buluştuğu
ve
bildiklerini hoyratça boşaltıp yeni seferlere çıktığı.

daralır duvarlar bazen gelir üstüme
sıkılır bir sıkılır yüreğim
gözlerim karanlık istiyor lakin
soluyor yalnız geceler...
sigaramı yaktım fırladım attım kendimi
belki bir yol bulurum sokaklarda
pervane gibiyim döndüm durdum
aklıma niye geç geldin köhne liman
yanaşır limana açılır kapılar
deli bir sevda yükü almıyor gemiler
ne olur beni de yükleyin götürün
bakalım ne zaman sonum nerede...
___edip akbayram _köhne liman___

Yorgun limanlarin ardindan
Süzülür gözden kaybolan gemiler
Arkada bir cift göz bugulanir
Gidişe mi yanar
Gidemeyişe mi belli değil
Yolcu etmek mi
Yoksa yolcu olmak mi husrana boğan

Ozlem Zabitgil

Dostları olmalı insanın,
Aynen gemilerin limanlari gibi
Zaman zaman uğradığın
Yükünü boşalttığın
Dalgalar dininceye kadar beklediğin koynunda

Sonra açık denizlere uğurlamalı seni,
Geri döeceğin günü bekleme umuduyla
Bazen rüzgara o açmalı yelkenini
Yanağına konan bir öpücüğün coşkusuyla
Halatlarını çözmeli
Seni çok ama çok özlemeli

Dostları olmalı insanın,
Ermiş, bilge, hayatı ezbere okuyabilen
Düşünmediklerini düşündüren
Seni bir cambaz ipinde güvenle tutabilen
Gerektiginde senin için ateşi yutabilen
Yolunu ışıtan ustan olmalı,
Şekillendirmeyi öğretmeli hayatın çömleğini
Sana verebilmeli soğuk bir kış gününde
Üzerindeki tek gömleğini.


Oğuzkan Bölükbaşı