infaz gecelerindeyim fikrimi aklımda tutamıyorum, insanlığımı yaşıyorum sadece ,dışarıdaki yıldızların içerideki aydınlığında ellerim yüreğime el koydu ayaklarım hep bir yere gidiyor oysa burdayım işte hareketsiz kımıldamıyorum bile,aklım fikrimden geri fikrim aklımdan firari...işte hayat işte ölüm,hayat ayakta bitkin mi bitkin,ölüm yerde rahat mı rahat...henüz bitmedi dinle dur !ne zamandır hiç böyle olmamıştım hiç böyle ölmemiştim yaşarken ve bilmemiştim öldüğümü bıktım böyle ölmekten belkide ölememekten kapanıyor gözlerim ölmekten vazgeçtim !!yaşayacağım uyurken ve bir bakacağım ki ;hiç bir şey hatırlamıyorum, düşünmüyorum,soru sormuyorum cevap beklemiyorum NE GÜZEL...yeter ama yetmeli değil mi ?bu depresif hezeyanı bir yerden kesmeli değil mi ?tamam ozaman bitti!