Gidemediğim uzakları düşünüyorum bu gece uzayan yolların getirdiği hasret hiç görememek korkusu içimde büyüttüğüm, o derin kaygılarım mı beni huzursuz yapan? yoksa beklenen sonun gerçekliğimi korkutan.
Yok, oluşun iç sancıları, çığlık çığlığa bağırışı bir ben duyuyorum, kendi sesimden ürküyorum bu gece. Aynada yüzümü göremiyorum yok olmuşum oysa daha birkaç saat önce… Etrafımdaki her nesne uzak bana göremeyeceğim kadar uzaklaşıyor her şey
Fark ediyorum sonra pembe gözlüklerimi takmayı unutmuştum bu yüzden bu kadar kötülüğü gördüm bu yüzden korktum gözlüklerimi almalıyım hemen onlar olmadan hayat ne kadar da çekilmezmiş meğer, kendi yansımama bakamamıştım gözlüklerim olmadan başkalarına hiç bakamam oysa oysa gözlüklerim varken ne güzel di hayat pembe gözlüklerim olmadan yaşayamam ……
Anasayfa 
Ptsi Şub. 19, 2007 3:37 am
