Venedik'te Bir Sabah

Geri dönüyorduk…Acı vericiydi,ama dönüyorduk işte…

Pis bir şeyler kokan bir minibüsün içindeydim,yanımda temiz yüzlü gözlüklü bir memurda vardı..Sürekli ileriye bakıyordu..Nedendir bilmem,bakıyordu işte..İnsan etrafına bakar,bana bakar yada arkasına bakar..Hiç olmadı çalan telefonuna bakar..Bu sert ve mert komiser sürekli önüne bakıyordu..Bunu bende o pis kokunun içinde düşündüm..Bir sonuca varamadım..En iyisi kendisine sormaktı ama ‘’KONUŞMAMA’’ hakkında ‘’SAHİP’’ olduğum için soramıyordum..Aksi taktirde bu hakkımı iyi kullanamazdım..

İndim ekip otosundan sol ayağım önde…

Bakıştım karşı kaldırımdan geçen güzelle..Evet gerçekten bakıştım..Oda bana baktı..Bende ona baktım..Bakıştık yani..Elinde yeni aldığı pantolonun torbası ile kaldırımdan hızla geçerken beni gördü,kafasını çok hafif sağa çevirdi..İşte o an ‘’bakıştık’’Bu sade bir bakışma değildi..İçerisinde kelepçeler,kırmızı ojeler ve önüne bakan komiser de vardı… Sonra ne oldu anlamadım,kafasını öne doğru doğrulttu..İşte şimdi komiserden farkı yoktu..Tek farkı ellerinde ki ojelerdi..

Öne bakan komiserin yanında ki iri cüsseli ağabey,bana içeriye kadar eşlik etti..İçeriye girerken neden burada olduğumu ilk defa kendime sordum..Neden benim elimde vardı bu buz gibi metal renkli,ve renkli renkli kelepçelerden..O zaman düşündüm,iri cüsseli olmak mı,yoksa zayıf tıknaz olmak mı? İlk defa o zaman düşündüm..En güzel renk oje kırmızı mı? İşte o zaman karar verdim..Bu karakoldan içeriye sol ayağımla gireceğim..İnat değil mi?

Karakol çok soğuktu..Duvarlar mavi-beyazdı..Benim düşündüğüm renk ama kırmızıydı..Keşke,karakolun duvarları da kırmızı olsaydı..Suçluların aklına kestiği insanların kanları gelirdi..üstüne bir suç daha işlerlerdi..Ne güzel olurdu,şu karşımda ki duvarda kan kırmızı..Öpmek istiyorum kırmızıyı..Ama ağzımı açamıyorum..

Oturmak güzel..Ama oturduğunuz şey, pireli bir battaniye ise kötü..Ama gene de güzel,pirelerde ‘’İNSAN’’…

Unutulan değerler üzerinden çok suların geçtiğini,Geçen kızlardan yalnızca bir tanesi saçlarını turuncuya boyadı,turuncuların içinden en sevdiğim,boyunlu kazağımdı..


O.Atalay Şenol

Ne kadar karmaşık bir deneme böyle...

okurken bir an ben nerdeyim diye düşündüm aslına bakarsanız..
olaylar olaylar ve yine iç içe girmiş olaylar dedim şiir bir yaşanmışlık yok ya bir öykü sonunda deneme bile diyemeden bitti tekrar okumalımıyım...
hayır gece yarısına yakın biraz uykum var yok olur mu anla yazara düşüncelerini belirt..
olur olmazlar arasıda gittim geldim işte..
peki sonu nasıl oldu peki ....
ben de bir deneme yazacak kadar yorum ve bir o kadar deneme işte...
hayatın kendisi herhalde..

Sevgiler.

mechulöğrencianıtı demiş ki:

Geri dönüyorduk…Acı vericiydi,ama dönüyorduk işte…

Pis bir şeyler kokan bir minibüsün içindeydim,yanımda temiz yüzlü gözlüklü bir memurda vardı..Sürekli ileriye bakıyordu..Nedendir bilmem,bakıyordu işte..İnsan etrafına bakar,bana bakar yada arkasına bakar..Hiç olmadı çalan telefonuna bakar..Bu sert ve mert komiser sürekli önüne bakıyordu..Bunu bende o pis kokunun içinde düşündüm..Bir sonuca varamadım..En iyisi kendisine sormaktı ama ‘’KONUŞMAMA’’ hakkında ‘’SAHİP’’ olduğum için soramıyordum..Aksi taktirde bu hakkımı iyi kullanamazdım..

İndim ekip otosundan sol ayağım önde…

Bakıştım karşı kaldırımdan geçen güzelle..Evet gerçekten bakıştım..Oda bana baktı..Bende ona baktım..Bakıştık yani..Elinde yeni aldığı pantolonun torbası ile kaldırımdan hızla geçerken beni gördü,kafasını çok hafif sağa çevirdi..İşte o an ‘’bakıştık’’Bu sade bir bakışma değildi..İçerisinde kelepçeler,kırmızı ojeler ve önüne bakan komiser de vardı… Sonra ne oldu anlamadım,kafasını öne doğru doğrulttu..İşte şimdi komiserden farkı yoktu..Tek farkı ellerinde ki ojelerdi..

Öne bakan komiserin yanında ki iri cüsseli ağabey,bana içeriye kadar eşlik etti..İçeriye girerken neden burada olduğumu ilk defa kendime sordum..Neden benim elimde vardı bu buz gibi metal renkli,ve renkli renkli kelepçelerden..O zaman düşündüm,iri cüsseli olmak mı,yoksa zayıf tıknaz olmak mı? İlk defa o zaman düşündüm..En güzel renk oje kırmızı mı? İşte o zaman karar verdim..Bu karakoldan içeriye sol ayağımla gireceğim..İnat değil mi?

Karakol çok soğuktu..Duvarlar mavi-beyazdı..Benim düşündüğüm renk ama kırmızıydı..Keşke,karakolun duvarları da kırmızı olsaydı..Suçluların aklına kestiği insanların kanları gelirdi..üstüne bir suç daha işlerlerdi..Ne güzel olurdu,şu karşımda ki duvarda kan kırmızı..Öpmek istiyorum kırmızıyı..Ama ağzımı açamıyorum..

Oturmak güzel..Ama oturduğunuz şey, pireli bir battaniye ise kötü..Ama gene de güzel,pirelerde ‘’İNSAN’’…

Unutulan değerler üzerinden çok suların geçtiğini,Geçen kızlardan yalnızca bir tanesi saçlarını turuncuya boyadı,turuncuların içinden en sevdiğim,boyunlu kazağımdı..


O.Atalay Şenol

Teşekkür ederim,değerli yorumun için...