Ölümün göbek adı olsun ''yokluğun''...
Kaşlarını her çatışın bir kavmin yok ediliş habercisi
Kutsal bir kitabın parça parça inişini simgelesin her küfrün
Temiz bir ölüm olsun sevgilim...
Pislikle özdeşleştiremem kaşlarını çatışını...
Lâkin çok temiz koyuyor adama sensizlik...
Zikzaklı dakikalar daha bir derinime saplıyor yelkovanını
Tamtakır donanımı ile doğuyor güneş işkence için
Şeklen beden olarak görünüyorum gün ışığında
Gece şeffaf ve şizofren bir ruh...
Ay ışığı olup süzülüyor şahdamarımdan içeri sessizliğin
Şefaat ediyor erkekliğime zavallı aşkım
ve umudu müjdeliyor yalnızlık köprüsünde günahlarıma
Bir sahra görüyorum düşümde uçsuz bucaksız
Üstüm başım hasretine bulanmış...
Kalemim hiciv kusuyor hâlihazırda bu hamal bedene...
Kirleniyorum mütemadiyen dudaklarına kilitlenmeden geçen her saniye
Pislik ile eşdeğer kılamıyorum dudağımda olmasa da dudaklarını...
Ölümün göbek adı olsa da ''yokluğun''...
İşini çok iyi biliyor zalim sessizlik...
Lâkin çok temiz koyuyor bu bedene sensizlik...
http://www.netlarus.com/parantezicihayatlar/