Sözdizimsel ve içten bir teşekkür...

Sen gülerken dilekçe verir dünya Tanrı'ya... Sözdizimsel ve içten bir teşekkür... Her cümle başı '' Bu sükût için...'' diye başlayan... Her akşam gözlerini demler bir anne evladına... Siyahın her zaman asi değil, kıymet bilen olduğunu da anlasın diye... Sen gülerken, sana yazılan en kanatıcı eser bile bir mizah dergisi edası ile okunur... Ah! Sevgilim bilmezsin... Suret güler ama... Cani(!) gülüşün bu adamın yüreğine fena dokunur...

Ne desem sana? Nasıl güz sarısı cümleler kursam... Gözyaşların bahar yağmurları havasında damlarken yeryüzünde herhangi bir parçaya... O parçayı yeryüzünden silmek isteyecek kadar isyankâr dudaklarım... Olanaksızlıklar düz ova / Koşturmaktan şikâyet etmediğim... Ya erkeğin olmak... Bir yumru olur ve oturur adamın vicdanına... Vicdanından gayrisini tatbik edemez erkek olan, senin simetrik bir yaratılışa sahip dişi vicdanına... Bilirsin işte... Ağır kanamalı geldim sana... Saçlarını bastın lavanta çiçeği kokuları yayarak yarama... Dudaklarınla girdi bir de literatürüme ''Moonlight sonata''... Bununla birlikte şarkılar söze dönüştü, sözler şarkılara... Ve düştü dudaklarına notalar... Arsız, ıslak öpüşmeler ile / Ağır kanamalı bu hastadan hatıra... Sen gülerken hakkı ölümdür ağlamanın... Kayıtsız şartsız egemenliktir tek yol / Beyaz dişlerinde kişiliğimi görmek için... Sen gülerken ölmeyi emreder erkeğin olmak... Tek teninde korkusuzum, teninde gözü kara bir vatansever...

Yaz mevsimine... O hayâsız, öykücü, günahkâr mevsime... İki bilet ayırır mısın gözlerinden? Eşkâlini çizdim deli duyguların... Haydi, gökyüzüne yükselelim düş kırıklıkları hatırına... Mavi renkli gökyüzünde yaşanır kılalım bu eceline susamış dünyayı... Beyaz buluttan geçerken çevirme olursa sen göğsüme dur...

Sakın basma tetiğe eflatun asker!
Onu azat et, beni vur!
Ben sonsuzluğa gideyim bırak!

Ağlayacaksan benim için ağla...
Ağla ve gözyaşlarınla kendine şeffaf bir dünya kur...

şeffaf bir dünya kur...........


yine harika bir kurgu